Zo’n 12 jaar geleden begon het avontuur

Ik was 29 jaar en wilde meer weten over de wondere wereld van coachen. Tenminste, misschien wilde ik dat. Ik stond er wat sceptisch in. 😉

Past dit wel bij mij? Het moest vooral niet te zweverig, niet te vaag en niet te gek zijn. Maar wel echt goed en vol impact zijn. Dus daar ging ik, naar de opleiding Co-Active Coaching Fundamentals.

Ik was om, maximaal nieuwsgierig naar meer en onder de indruk van de impact.

De reis ging verder. Ik volgde de hele opleiding en in 2012 ging ik meteen door voor de certificering. Dat papiertje wilde ik ook hebben! Als ik iets doe, doe ik het graag goed en volledig. In november 2012 was het zover.

Deze maand is het precies 10 jaar geleden dat ik mijn certificering tot Certified Professional Co-Active Coach (CPCC) heb behaald! Iets om te delen en trots op te zijn dacht ik zo.

Dank aan iedereen die ik heb mogen coachen en aan iedereen die mij onderweg gecoacht heeft. Op naar nog heel veel jaren waarin ik mijn bijdrage mag leveren aan persoonlijke groei, mooie inzichten en impactvolle acties!

Werkdruk, een feit of beleving?

Deze week was het in het nieuws: hoge werkdruk zorgt voor veel burn-out klachten. Om me heen hoor en zie ik het ook.

Er moet veel. En het moet snel af. Met minder mensen net zoveel of meer werk verzetten, de werkzaamheden van die collega die uitgevallen is opvangen, nog net even af voor het einde van het jaar.

Mensen zijn moe. De energie is er niet meer om een tandje bij te zetten. Dat past ook helemaal bij de winter die eraan komt. De kou en de donkere avonden zorgen ervoor dat we ons willen terugtrekken. Even pas op de plaats, reflectie en uitslapen.

Maar nee nee, dat kan niet zomaar! We hebben haast en er moet van alles NU… En waarvoor precies? Stoppen we met werken na dit jaar? Moeten we echt maar meer en meer produceren? Vergaat de wereld als het iets langer duurt? Zijn al die dingen die we doen en moeten (ook vaak van onszelf) werkelijk zo belangrijk? Of is dat de comfortzone geworden? Druk zijn, het allemaal maar net halen, druk druk druk, kijk ons eens belangrijk en onmisbaar zijn…

In mijn ogen is het allemaal beleving. We hebben massaal last van onze eigen interpretatie en overtuiging over wat er moet. Zowel in werk als privé. Allemaal saboterende gedachten die ervoor zorgen dat we dat drukke gevoel zelf in stand houden. Van wie moet iets nu werkelijk? Moet het echt nu? Zit daar werkelijk jouw voldoening en (werk)geluk in?

Waar ik in geloof: je hebt altijd een keuze. Wat als je je grens stelt en nee zegt? De tijd neemt om op adem te komen? Luistert naar je eigen gevoel en energielevel? Dat is jouw taak: je bent verantwoordelijk voor je eigen energiemanagement. Ben je al aardig door je voorraad heen? Klopt de balans niet meer? Neem het serieus. Als jij jezelf blijft pushen tot ook jij in een burn-out terecht komt, help je precies niemand voorlopig.

Zorg dat je meer gaat doen van waar je energie van krijgt. Wat als je je meer focust op het helpen van die ander? Dat je teruggaat naar waarde toevoegen aan de levens van jouw klanten, medewerkers, familieleden? Wat hebben zij nodig van jou op dit moment? Wat zou die ander vandaag een klein beetje blijer maken? Vraag het ze eens. Ik ben benieuwd wat voor inzichten dat oplevert.